07 November 2011
To jest jak wielki ciężar, jak 10 lat za dużo,
jak całun, co wzrok mąci i nie przepuszcza światła.
Mgła na brzozach porannych,
Szelest liści pod stopą
przypomina -
znów listopad, cholerny listopad
i znów wszystko się plącze i gmatwa.
Zła i okrutna godzina.
Kategorie:
01 November 2011
Na cmentarzu byliśmy wczoraj. Kupiliśmy piękne, ogromne, dwukolorowe chryzantemy dla Babci i Dziadka Mrozia. Zapaliliśmy znicze na granitowych płytach.
Zawsze na Zaduszki uderza mnie, jak różne są groby, jak różne rodziny i jak różnie ludzie podchodzą do tego święta. Dla jednych to okazja do rywalizacji, kto ładniejszą płytę ufunduje, kto więcej kwiatów przyniesie, większe znicze zapali. Inni przychodzą skromnie, z jednym zniczem, z niewielką chryzantemą - przysiadają w zadumie, coś szepczą. Takie skromniejsze groby mają dla mnie znacznie więcej uroku.
Podczas spaceru doszliśmy do bezimiennych grobów tych, co Szczecin zdobywali. Stoją w rzędach, identyczne, na niektórych gwiazda, na niektórych orzeł. Przy każdym bez wyjątku jeden kwiat. Ludzie przynoszą pojedyncze znicze. I to jest dopiero wzruszające i piękne. To chwyta za serce.
Na grobie mojego Dziadka nie ma płyty, niewielkie iglaki rozrosły się zakrywając cały grób i tworząc zieloną, pachnącą lasem okrywę. Nad nią prosty, drewniany krzyż. I czerwona róża.
Tak być powinno - to cały mój Dziadek i moja rodzina. Ten grób to tylko symbol, to co jest ważne, jest w nas.
Dziś cmentarz rozbłyśnie tysiącami świateł, a ja na przekór pójdę do parku, siądę na ławce i uśmiechnę się do mojego Dziadka.
P.S. Jeszcze 9.
Kategorie:
26 October 2011
Pamiętam.
Pamiętam Jego ręce, zgrubiałe palce, które głaskały mnie po policzku niezwykle delikatnie. Zadziwiające, jak takie duże dłonie potrafiły drobniutko kroić skórki z pomarańczy, jak malutkie uszka do barszczu potrafiły lepić. Jak kochane potrafiły być takie dłonie.
Pamiętam Jego żartobliwe docinki, gdy się psocił śmiały mu się nawet oczy. Pamiętam to spojrzenie, które doskonale wyłapywało moje zmiany nastroju. Nie ważne, co narozrabiałam, zawsze stał za mną murem.
Pamiętam Go, jak siedział za stołem w kuchni, słuchał starego radia i robił gołąbki lub zrazy. Jak wałkował ciasto na makaron lub pierogi. Zawsze dokładnie, cieniutko, z powolnym namaszczeniem. Ja tak nie umiem, choć się bardzo staram.
Pamiętam nasze wspólne poranki z ciśnieniomierzem, niezliczonymi kubkami herbaty z cytryną, z krzyżówkami. Pamiętam wieczory przed telewizorem, jak obierał jabłka i mandarynki. Codziennie, zawsze z przyjemnością.
Był niesamowicie dumny z mojego doktoratu. Kochał zwierzęta. Lubił oglądać filmy z Chuckiem Norrisem. A z kwiatów najbardziej kochał wysmukłe, purpurowe róże.
Pamiętam, jaka byłam przerażona, gdy zachorował. I jak byłam na niego wściekła, że nas zostawia.
Na parapecie czarno-białe zdjęcie - z tyłu data: Leningrad 18.III.1954 r. Poważny chłopak wita mnie spojrzeniem co rano.
Cztery lata bez Niego. Ja pamiętam.
Wysmukła, purpurowa róża na grobie mojego Dziadka.
Kategorie:
23 October 2011
Płynę z prądem i czekam, co się wydarzy. Jest jesień - nie wydarzy się nic dobrego.
Odpalamy licznik? Jeszcze 17.
Kategorie:
14 October 2011
Cisza na zewnątrz i cisza we mnie. Dzień, w którym nikt nic ode mnie nie chce. Nikt nie pisze do mnie maili. Nie zagaduje na gadu. Nie dzwoni. Jest niesamowicie pięknie.
Bardzo się zmieniam ostatnio. Może to przez chorobę mamy, może to wydarzenia kilku ostatnich lat, a może kryzys wieku średniego (podobno moje pokolenie dopada wcześniej). Zapadam się w siebie, wyciszam.
Beztrosko śmieję się ze staruszką napotkaną w tramwaju. Wysiadam na dziwnych przystankach, błądzę wśród drzew, karmię kaczki tortillą. Cicho śpiewam (nie nucę) piosenki, które lubię. Na przystankach, w autobusie, na spacerze. Mówię rodzicom wprost, że ich kocham. Zostawiam pracę w samym środku i idę poczytać książkę. Sprzątam i gotuję z przypadku, wyleguję się w łóżku do 12... albo wstaję o 7 bez wyraźnego powodu.
Zaczynam rozumieć, co znaczy żyć. To znaczy starać się przeżywać każdą chwilę tak, by mieć satysfakcję. By nie żałować, że się czegoś nie zrobiło, choć chciało się zrobić. By nie ulegać złudnym naciskom i powinnościom, a robić tylko rzeczy naprawdę potrzebne i takie, które naprawdę chce się robić.
Cisza na zewnątrz i cisza we mnie. Dzień, w którym nikt nic ode mnie nie chce. Nikt nie pisze do mnie maili. Nie zagaduje na gadu. Nie dzwoni. Jest niesamowicie pięknie.
Kategorie:
1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 10, 11, 12, 13, 14, 15, 16, 17, 18, 19, 20, 21, 22, 23, 24, 25, 26, 27, 28, 29, 30, 31, 32, 33, 34, 35, 36, 37, 38, 39, 40, 41, 42, 43, 44, 45, 46, 47, 48, 49, 50, 51, 52, 53, 54, 55, 56, 57, 58, 59, 60, 61, 62, 63, 64, 65, 66, 67, 68, 69, 70, 71, 72, 73, 74, 75, 76, 77, 78, 79, 80, 81, 82, 83, 84, 85, 86, 87, 88, 89, 90, 91, 92, 93, 94, 95, 96, 97, 98, 99, 100, 101, 102, 103, 104, 105, 106, 107, 108, 109, 110, 111, 112, 113, 114, 115, 116, 117, 118, 119, 120, 121, 122, 123, 124, 125, 126, 127, 128, 129, 130, 131, 132, 133, 134, 135, 136, 137, 138, 139, 140, 141, 142, 143, 144, 145, 146, 147, 148, 149, 150, 151, 152, 153, 154, 155, 156, 157, 158, 159, 160, 161, 162, 163, 164, 165, 166, 167, 168, 169, 170, 171, 172, 173, 174, 175, 176, 177, 178, 179, 180, 181, 182, 183, 184, 185, 186, 187, 188, 189, 190, 191, 192, 193, 194, 195, 196, 197, 198, 199, 200, 201, 202, 203, 204, 205, 206, 207, 208, 209, 210, 211, 212, 213, 214, 215, 216, 217, 218, 219, 220, 221, 222, 223, 224, 225, 226, 227, 228, 229, 230, 231, 232, 233, 234, 235, 236, 237, 238, 239, 240, 241, 242, 243, 244, 245, 246, 247, 248, 249, 250, 251, 252, 253,
Strona 82 z 253
