Lubię góry. Ciężar plecaka i równy rytm kroków. Krople deszczu na skórze i drzewa. Podróże, sushi i moją kuchnię. Kocham koty. Dobrą książkę, półsłodkie wino. Leniwe popołudnia. Moją pracę.

Chciałabym być jak Esme Weatherwax, bliżej mi jednak do Agness Nitt - ona miała swoją Perditę, a ja mam moją Usagi...
Komentarze - Rok

Rok

07 May 2008

Dużo się śmieję ostatnio. Jestem niezwykle aktywna. Wstaję wcześnie i mało gram. Wiem kim jestem i czego chcę.

Mam sympatycznego, wesołego mężczyznę. Ładne mieszkanie. Nowy samochód w planach. Świetną pracę.

Mój kot jest miły i grzeczny. Niewiele kosztuje. Dobrze się rozumiemy i współgramy w przestrzeni. Czasem myślę, że podobnie jak kiedyś Rozamunda, ten kot jest kotem z moich marzeń.

I tylko w głowie ciągłe odliczanie. ALARM! ALARM! Punkt zero! Zadziwiające, jak doskonale potrafimy maskować uczucia.

Dokładnie rok, jak ostatni raz trzymałam Cię na rękach. 366 dni odkąd czułam Twoje ciepło i zapach. Moja malutka przyjaciółka umarła. Nadal czuję jej pyszczek wtulony w moją dłoń. Rok.

Dużo się śmieję ostatnio. Jestem niezwykle aktywna. Wstaję wcześnie i mało gram. Wiem kim jestem i czego chcę. Całą sobą, każdą jedną komórką ciała rozpaczam. Nie ma mojej Pysi. Nie tylko dziś. Każdego dnia.

Komentarze - Honda

Honda

19 May 2008

Jest czerwona. Wygląda jak marzenie z przyszłości. Wyśniłam ją sobie. A może to nie był sen, tylko wizja... W każdym razie już jutro zaczniemy współpracę.

Lubię ją - każdy szczegół wnętrza, kolory, linię nadwozia. Spotkałyśmy się i to "coś" zaskoczyło. I nie ważne, ile pali, jakie ma opony, ile kosztowała. Polubiłyśmy się, i to jest najważniejsze.
Komentarze - Drzewa

Drzewa

28 May 2008

Gdy nastoletnia Pola zamykała drzwi swojego domu, zostawiała polerowane czułym dotykiem dłoni meble, stare rodzinne zdjęcia i delikatną porcelanę. W drodze do furtki szumem liści żegnały ją znajome drzewa. Trwały, wyniosłe, gdy spoglądała za siebie. Wiedziała, że kiedyś tu wróci.

Gdy młoda Apolonia wróciła po wojnie do domu, nie było pięknych mebli, zdjęć i porcelany. W ogrodzie witała ją pustka. Tym razem odeszła z własnej woli. W drodze do furtki nie ścigało jej wołanie liści i cieniste ramiona. I nie chciała już wracać.

W Siemianowie witały mnie drzewa. Potężne jesiony, akacje, topole. Jadąc z Kutna taksówką widziałam tylko je - stały wzdłuż wąskiej szosy i śpiewały. Kochałam szum Siemianowa.

Pierwsza zginęła topola. Wysmukła towarzyszka sennych kołysanek. Ta, co dawała schronienie ułudnemu Rokicie. Wielka pustka powstała na skraju ogrodu. A potem jedna po drugiej umierały wiekowe akacje o liściach, na których wyliczałam kocha-nie kocha wyliczanki. I nie ma już Siemianowa.

Babcia z dziadkiem znaleźli schronienie w ciemnej zieleni kasztanowców, w pachnących upojnie lipach wzdłuż znanych alei, w rzędach platanów wybuchających ferią barw jesienią. Moje zmysły koją trójkątne listki brzozy. Znajoma wierzba płacząca na zakręcie ulicy. Choć drzew jej towarzyszących także już nie ma. I tamto miejsce też już powoli odchodzi.

Nie wolno wycinać drzew wyniosłych, obrońców podwórka. One bronią przed wiatrami, dziejową zawieruchą. Są jak korzenie wiążące ziemię i człowieka. Dotykam dłonią białej skóry brzozy. Związane ze sobą jesteśmy.

  • Ava gardner Agpamis*PL
  • Ava gardner Agpamis*PL
  • Ava gardner Agpamis*PL

Archiwum

Dodaj do czytnika Google

Copyrights ©Usagi.pl. Wszystkie prawa zastrzeżone.
Kopiowanie i rozpowszechnianie bez zgody Usagi.pl zabronione.