...
02 March 2006
Watching the stars.... till they're gone
like an actor all alone
Who never knew the story he was in
Who never knew the story ends
Like the sky reflecting my heart
All the colors become visible
When the morning begins
I'll read the last line
Dziś to bym chciała nie żyć. Zasnąć, i się więcej, kurwa, nie budzić.
In endless rain, I've been walking
like a poet feeling pain
Tryin' to find the answers
tryin' to hide the tears
But it was just a circle
That never ends
When the rain stops, I'll turn the page
The page of the first chapter
Do południa moja twarz przypominała już rozchlapanego arbuza, tak byłam zaryczana. Siedziałam gapiąc się w okno i zastanawiając, co dalej. Po raz trzeci w życiu zastanawiałam się, po cholerę ja się tak męczę. Potem zaczęłam przeglądać oferty biur podróży i szukać jakiejś wyrąbanej w kosmos wycieczki. Jak już strzelać sobie w łeb, to po podróży mojego życia. I gdy już całe uzbierane na mieszkanie pieniądze miałam wsadzić w objazdówki po Chinach i Indiach, zadzwonił Mroziu.
Okazało się, że się w banku coś pomyliło. Głupi, głupi bank!
Am I wrong to be hurt
am I wrong to feel pain
am I wrong to be in walking the rain
am I wrong to wish the night won't end
am I wrong to cry
but I know, it's not wrong to sing THE LAST SONG
cause forever fades
Chcę już skończyć ten doktorat, wiedzieć, czy zostaję na uczelni, zapłacić za mieszkanie i na spokojnie zająć się stronami. Mam dość życia w ciągłym stresie, tego, że byle zła wiadomość rozwala wszystkie moje bariery psychiczne, tego, że gdy się czymś zmartwię lub przestraszę, zamiera mi serce. I tego, że przestraszyć mnie może nawet wielka litera w wiadomościach na tlenie. Że boję się odbierać komórkę lub pocztę, żeby tylko nie widzieć, że ktoś czegoś ode mnie chce, żeby tylko nie dostawać złych wiadomości.
I see red
I see blue
But the silver lining gradually takes over
When the morning begin
I'll be in the next chapter
Uciekam i tchórzę. Jestem w pełni tego świadoma, ale nie mam sił, żeby z tym walczyć. Co z tego, że potrafię nazwać swoje lęki, zanalizować je i wyśmiać, skoro one nadal we mnie są? Co z tego, że je przełamuję, skoro i tak mnie zatyka ze strachu przy każdym emailu z katedry?
owaranai ame dakishimeta yoru ga asa wo mukaeru
kokoro wa mada nureta mama
kizu tsuku dake kizu tsuite wakatta hazu no kotae wo
doushite mada toikaketeru ?*
Skończyć to wszystko, ustabilizować się choć trochę. Choć odrobinkę...
X Japan - The Last Song
*Endless rain embraced me, night approaches morning
My heart is not yet soaked
I'm only hurt, hurt me the answer I should have understood,
Why am I still asking the question?