Hush, hush, cicho-sza

16 October 2006

Mgliście i szaro. Jesiennie. Otwieram drzwi i wychodzę na balkon. W nozdrza uderza zapach chłodnej wilgoci i żółknących liści. Wciągam go łapczywie, głodna tych wszystkich uczuć, które ze sobą przynosi. Melancholii, tęsknoty, nieprzystosowania.

Chłód poranku na sztorc stawia włoski na ramionach. Taką porą najłatwiej byłoby mi odejść. Odwrócić się od tego wszystkiego, co reprezentuje "teraz" i pójść w nieznane. W spadających liści deszcz. W mglistą przyszłość.

Świerzbią koniuszki palców, niespokojnie trzepocze serce. Jest nas dwie. Jak zwykle rozdwojona. Ta, która chce zostać i ta, która chce odejść. Miękkie światło, ciepły koc, pachnąca słońcem herbata kuszą bezpieczeństwem. Ciemna noc przyzywa mgły pasmami.

W dni jesienne budzi się we mnie Włóczykij i szepcze, że czas ruszyć w drogę.

Hush, hush, cicho-sza, nie tym razem jeszcze, nie w tym roku.

Drzwi zamknęły się i Włóczykij wszedł w las. Miał przed sobą sto mil ciszy.

Wtulona w poduszkę zasypiam

10 October 2006

Trwam sobie. Pomiędzy uczelnią, witrynami, rodziną i znajomymi. Niezdecydowana do końca w niczym. Zaczynam się przyzwyczajać.

Przeprowadziliśmy kota. Do tej pory odsypiam pierwsze dwie noce. A może to pogoda? Najchętniej nie wstawałabym z łóżka. Najchętniej rzuciłabym wszystko i zaczęła od nowa.

Nowa praca - jakiś spokojny etat nie wymagający myślenia. Może inny zawód - ochrona środowiska brzmi sympatycznie. Inny mężczyzna - obowiązkowy, spokojny, potulnie chodzący w kieracie rodzinnym mężuś przynoszący pieniążki dla żony i dzieci. Pies. Nieduży kundelek z rudą mordą - w sam raz do dwupokojowego mieszkania. Rytmiczny stukot kartek z kalendarza wyznaczający kolejny dzień bez większych zmartwień, trosk i rozterek. Bez wyzwań. Bez samorealizacji. W cudownej bezmyślnej monotonii.

Czasami taka wizja jest naprawdę szalenie kusząca.

Panta rei

03 October 2006

Długa przerwa. Może nie dość długa, bo nie mam nic do powiedzenia. Przynajmniej nie szerokiemu ogółowi. Sobie więcej. Tak wewnętrzenie mam ochotę sobie nagadać. Zrugać samą siebie i nie zostawić suchej nitki. A potem sprać się po pysku za głupotę. Albo mniej drastycznie upodlić w Activie.

Wszystko płynie, płynie, płynie. I ja płynę z tym wszystkim. Nagle nic nowego, powtarzalny ciąg zwykłych dni. Teraz będzie jeszcze gorzej: dom-praca-dom. I znów strach przed rutyną, zamknięciem, uwiązaniem. Któregoś dnia wreszcie sfiksuję pokonana przez własne wymysły.

To wielce kusząca myśl: sfiksować i przestać się martwić czymkolwiek. Jak Arthur Dent - któregoś dnia wyjść przed dom z mocnym postanowieniem, że się zwariuje. I tak większość ludzi wokół mnie nie jest normalna. Świat oszalał już dawno temu. A może nigdy nie był normalny? Jeden wielki glob wariatów.

Pacynki

01 September 2006

Zmęczenie i stres. Poranne problemy z żołądkiem, kłujący ból pod lewą łopatką, ciągłe skurcze ramion i senność. Jak porcelanowa figurka Hutschenreuther'a - puknij za mocno, a rozsypię się na milion drobnych kawałków. Tak właśnie się czuję, wewnętrznie obolała.

Widocznie można złamać i najsilniejszych. Wszystko jest kwestią zastosowanych środków. Jedne z niewielu mądrych stwierdzeń Wałęsy. Za dużo na raz, za dużo na, za dużo.

Gdybym była bohaterką anime, światło by znikło z moich źrenic. Siedziałabym jak martwa pacynka o ciemnych oczach i spuszczonej głowie. Bezwolna. Ale to nie anime. To życie. Apatia i bezczynność nie rozwiązują problemów - trzeba ruszyć cztery litery i stawić czoła rzeczywistości, zanim niezałatwione sprawy i niewykonane terminy zaczną się mnożyć.

Wszystko jest dzisiaj cholernie trudne.

...

30 August 2006

Kolejny dzień... paciorkami pomiędzy palcami. Kap kap... Ładne mam palce. Długie, szczupłe, z naturalnie eleganckimi paznokciami. Nawet brzydki nawyk obgryzania skórek im nie zaszkodził.

Lubię patrzeć na nie, gdy przebiegają po klawiaturze. Próżna jestem. Kolejny dzień i znów zimne dłonie. Chłód z zewnątrz czy z wewnątrz? Jakoś nie daję się globalnemu ociepleniu. Grenlandia topnieje w zastraszającym tempie, a we mnie nadal lód. Uczę się ciepła. Zamiast tego rzewna się robię. Wzruszam się. Na filmach, reklamach, na ulicy. Lód pozostaje, a dodatkowo dochodzi ściśnięte gardło.

Czasem mi brak, właściwie już permanentnie, tych ramion, tych oczu, tego zapachu. On gdzieś jest. Ja wiem. W jego sercu taka sama zawieja jak w moim. Kiedyś go spotkam, może nie w tym życiu, nie za sto lat ani nawet tysiąc. Ale to uczucie, to wrażenie, ta pewność, że wystarczy się nagle odwrócić, że wystarczy zamknąć oczy...

Wierzę w przeznaczenie.

Etykiety

• Ava
• Kasia
• Pysia
• codzienność
• film
• fitness
• jesień
• koty
• kuchnia
• ludzie
• miłość
• praca
• rodzina
• rozpacz
• samotność
• smutek
• szczęście
• uczelnia
• uczucia
• wiosna
• zdrowie
• zima
• związek
• śmierć
• życie

Archiwum

• Rok 2018

• 08,
• 07,
• 06,
• 05,
• 04,
• 03,
• 02,
• 01,

• Rok 2017

• 12,
• 10,
• 09,
• 08,
• 07,
• 06,
• 05,
• 04,
• 03,
• 02,
• 01,

• Rok 2016

• 12,
• 11,
• 10,
• 09,
• 08,
• 07,
• 06,
• 05,
• 04,
• 03,
• 02,
• 01,

• Rok 2015

• 12,
• 11,
• 10,
• 09,
• 08,
• 07,
• 06,
• 05,
• 04,
• 03,
• 02,
• 01,

• Rok 2014

• 12,
• 11,
• 10,
• 09,
• 08,
• 07,
• 03,
• 02,

• Rok 2013

• 12,
• 11,
• 09,
• 08,
• 07,
• 05,
• 03,
• 02,
• 01,

• Rok 2012

• 11,
• 10,
• 09,
• 08,
• 07,
• 06,
• 05,
• 04,
• 03,
• 02,
• 01,

• Rok 2011

• 12,
• 11,
• 10,
• 09,
• 08,
• 07,
• 06,
• 05,
• 04,
• 03,
• 02,
• 01,

• Rok 2010

• 12,
• 11,
• 10,
• 09,
• 08,
• 07,
• 06,
• 05,
• 04,
• 03,
• 02,
• 01,

• Rok 2009

• 12,
• 11,
• 10,
• 09,
• 08,
• 07,
• 06,
• 05,

• Rok 2008

• 12,
• 11,
• 10,
• 09,
• 08,
• 07,
• 06,
• 05,
• 04,
• 03,
• 02,

• Rok 2007

• 12,
• 11,
• 10,
• 09,
• 08,
• 06,
• 05,
• 03,
• 02,
• 01,

• Rok 2006

• 12,
• 11,
• 10,
• 09,
• 08,
• 07,
• 06,
• 05,
• 04,
• 03,
• 02,
• 01,

• Rok 2005

• 12,
• 11,
• 10,
• 09,
• 08,
• 07,
• 06,
• 05,
• 04,
• 03,
• 02,
• 01,

• Rok 2004

• 12,
• 11,
• 10,
• 09,
• 08,
• 07,
• 06,
• 05,
• 04,
• 03,
• 02,
• 01,

• Rok 2003

• 12,
• 11,
• 10,
• 09,
• 08,