Kategorie

• 1000 no kotoba
• cienie i wiatr
• serce na szlaku
• burze serca
• a to serce płacze

Etykiety

• Beskidy
• Murowaniec
• Tatry
• ciemność
• cisza
• czas
• deszcz
• gwiazdy
• góry
• jagody
• jesień
• kot
• krew
• księżyc
• marzenie
• mgła
• miłość
• namiętność
• noc
• obrazek
• ogień
• przemijanie
• pustka
• rozczarowanie
• rozstanie
• samotność
• serce
• sny
• strumień
• szczyty
• szlak
• tęsknota
• wiatr
• wiersze
• łzy
• śmierć
• świerki

Rozszczepienie

19 March 2003, Szczecin

Przychodzi do mnie nagle
i rani mnie boleśnie
tęsknota, co nie daje
myślom ukojenia.
Umykam przed nią, cierpię,
płaczę, a równocześnie
wiem, że ona wyznacza
sens mego istnienia.

Natrętne zrzucam maski,
by znowu śnić o wzniosłych.
Czy we śnie, czy na jawie
serce me wciąż przeklęte.
Przez lata ukochane
w serce i w duszę wrosły:
smak jagód, szum strumienia,
krajobraz rysowany
niebiańskim atramentem.

Czasem już nie rozróżniam,
co dzisiaj, a co wczoraj,
szczyty gór wyrastają
na miejscu znanych ulic.
Znów spać na Hali Miziowej,
znowu sosny przytulić
i żyć w raju na ziemi,
i żyć w raju przez wieczność...