Kategorie

• Discworld
• Piosenki
• Różne
• Poezja

Etykiety

• Anime
• Death
• Esme Weatherwax
• Om
• Rincewind
• Vimes
• bogowie
• czas
• człowieczeństwo
• edukacja
• historie
• koty
• ludzkość
• prawda
• talent
• wiara
• wiedźmy
• śmierć

But I'm me

Small Gods, Terry Pratchett

The light was brilliant, crystalline, in a black sky filled with stars.
'Ah. There really is a desert. Does everyone get this?' said Brutha.
WHO KNOWS?
'And what is at the end of the desert?'
JUDGEMENT.
Brutha considered this.
'Which end?'
Death grinned and stepped aside.
What Brutha had thought was a rock in the sand was a hunched figure, sitting clutching its knees. It looked paralysed with fear.
He stared.
'Vorbis?' he said.
He looked at Death.
'But Vorbis died a hundred years ago!'
YES. HE HAD TO WALK IT ALL ALONE. ALL ALONE WITH HIMSELF. IF HE DARED.
'He's been here for a hundred years?'
POSSIBLY NOT. TIME IS DIFFERENT HERE. IT IS... MORE PERSONAL.
'Ah. You mean a hundred years can pass like a few seconds?'
A HUNDRED YEARS CAN PASS LIKE INFINITY.
The black-on-black eyes stared imploringly at Brutha, who reached out automatically, without thinking... and then hesitated.
HE WAS A MURDERER, said Death. AND A CREATOR OF MURDERERS. A TORTURER. WITHOUT PASSION. CRUEL. CALLOUS. COMPASSIONLESS.
'Yes. I know. He's Vorbis,' said Brutha. Vorbis changed people. Sometimes he changed them into dead people. But he always changed them. That was his triumph.
He sighed.
'But I'm me,' he said.
Vorbis stood up, uncertainly, and followed Brutha across the desert.
Death watched them walk away.

The last song

X Japan

Watching the stars.... till they're gone
like an actor all alone
Who never knew the story he was in
Who never knew the story ends
Like the sky reflecting my heart
All the colors become visible
When the morning begins
I'll read the last line

I'm only hurt, hurt me the answer
I should have understood,
Why am I still asking the question?

In endless rain, I've been walking
like a poet feeling pain
Tryin' to find the answers
tryin' to hide the tears
But it was just a circle
That never ends
When the rain stops, I'll turn the page
The page of the first chapter

I'm only hurt, hurt me the answer
I should have understood,
Why am I still asking the question?

Am I wrong to be hurt
am I wrong to feel pain
am I wrong to be in the rain
am I wrong to wish the night won't end
am I wrong to cry
but I know, it's not wrong to sing THE LAST SONG
cause forever fades

If I wake up again alone
I'll gaze at the night sky
Little by little they'll fade away
Our Memories

I'm only hurt, hurt me the answer
I should have understood,
Why am I still asking the question?

I see red
I see blue
But the silver lining gradually takes over
When the morning begin
I'll be in the next chapter

Endless rain embraced me
night approaches morning
My heart is not yet soaked

I'm only hurt, hurt me the answer
I should have understood,
Why am I still asking the question?

Deszcz Jesienny

Leopold Staff

O szyby deszcz dzwoni, deszcz dzwoni jesienny
I pluszcze jednaki, miarowy, niezmienny,
Dżdżu krople padają i tłuką w me okno...
Jęk szklany... płacz szklany... a szyby w mgle mokną
I światła szarego blask sączy się senny...
O szyby deszcz dzwoni, deszcz dzwoni jesienny...

Wieczornych snów mary powiewne, dziewicze
Na próżno czekały na słońca oblicze...
W dal poszły przez chmurna pustynię piaszczystą,
W dal ciemną, bezkresną, w dal szarą i mglistą...
Odziane w łachmany szat czarnej żałoby
Szukają ustronia na ciche swe groby,
A smutek cień kładzie na licu ich młodem...
Powolnym i długim wśród dżdżu korowodem
W dal idą na smutek i życie tułacze,
A z oczu im lecą łzy... Rozpacz tak płacze...

To w szyby deszcz dzwoni, deszcz dzwoni jesienny
I pluszcze jednaki, miarowy, niezmienny,
Dżdżu krople padają i tłuką w me okno...
Jęk szklany... płacz szklany... a szyby w mgle mokną
I światła szarego blask sączy się senny...
O szyby deszcz dzwoni, deszcz dzwoni jesienny...

Ktoś dziś mnie opuścił w ten chmurny dzień słotny...
Ktoś Nie wiem... Ktoś odszedł i jestem samotny...
Ktoś umarł... Ktoś Próżno w pamięci swej grzebię...
Ktoś drogi... wszak byłem na jakimś pogrzebie...
Tak... Szczęście przyjść chciało, lecz mroków się zlękło.
Ktoś chciał mnie ukochać, lecz serce mu pękło,
Gdy poznał, że we mnie skrę roztlić chce próżno...
Zmarł nędzarz, nim ludzie go wsparli jałmużną...
Gdzieś pożar spopielił zagrodę wieśniaczą...
Spaliły się dzieci... Jak ludzie w krąg płaczą...

To w szyby deszcz dzwoni, deszcz dzwoni jesienny
I pluszcze jednaki, miarowy, niezmienny,
Dżdżu krople padają i tłuką w me okno...
Jęk szklany... płacz szklany... a szyby w mgle mokną
I światła szarego blask sączy się senny...
O szyby deszcz dzwoni, deszcz dzwoni jesienny...

Przez ogród mój szatan szedł smutny śmiertelnie
I zmienił go w straszną, okropną pustelnię...
Z ponurym, na piersi zwieszonym szedł czołem
I kwiaty kwitnące przysypał popiołem,
Trawniki zarzucił bryłami kamienia
I posiał szał trwogi i śmierć przerażenia...
Aż, strwożon swym dziełem, brzemieniem ołowiu
Położył się na tym kamiennym pustkowiu,
By w piersi łkające przytłumić rozpacze,
I smutków potwornych płomienne łzy płacze...

To w szyby deszcz dzwoni, deszcz dzwoni jesienny
I pluszcze jednaki, miarowy, niezmienny,
Dżdżu krople padają i tłuką w me okno...
Jęk szklany... płacz szklany... a szyby w mgle mokną
I światła szarego blask sączy się senny...
O szyby deszcz dzwoni, deszcz dzwoni jesienny...

Melodies of life

Final Fantasy IX, Emiko Shiratori

Alone for a while I've been searching through the dark,
For traces of the love you left inside my lonely heart.
To weave by picking up the pieces that remain.
Melodies of Life - Love's lost refrain.

Our paths they did cross, though I cannot say just why,
We met, we laughed, we held on fast, and then we said good-bye,
And who'll hear the echoes of stories never told?
Let them ring out loud till they unfold.

In my dearest memories,
I see you reaching out to me.
Though you're gone,
I still believe that you can call out my name.

A voice from the past, joining yours and mine.
Adding the layers of harmony.
And so it goes, on and on.
Melodies of life.
To the sky beyond the flying birds
- forever and beyond.

So far and away, see the bird as it flies by,
Gliding through the shadows of the clouds up in the sky,
I've laid my memories, do you remember loving me?
Leave them now and see what tomorrow brings.

In your dearest memories, do you remember loving me?
Was it fate that brought us close and now leaves me behind?

A voice from the past, joining yours and mine.
Adding the layers of harmony.
And so it goes, on and on.
Melodies of life.
To the sky beyond the flying birds
- forever and beyond.

If should I leave this lonely world behind.
Your voice will still remember our melody.
Now I know we'll carry on.
Melodies of Life.
Come circle round and grow deep in our hearts,
as long as we remember.

Crucify My Love

X Japan

Crucify my love
If my love is blind
Crucify my love
If it sets me free
Never know Never trust
That love should see a color
Crucify my love
If it should be that way

Swing the heartache
Feel it inside out
When the wind cries
I'll say good-bye
Tried to learn
Tried to find
To reach out for eternity
Where's the answer
Is this forever

Like a river flowing to the sea
You'll be miles away, and I will know
I know
I can deal with the pain
No reason to cry

Crucify my love
If my love is blind
Crucify my love
If it sets me free
Never know never trust
That love should see a color
Crucify my love
If it should be that way

Till the loneliness shadows the sky
I'll be sailing down and I will know
I know
I can clear clouds away
Oh is it a crime to love

Swing the heartache
Feel it inside out
When the wind cries
I'll say good-bye
Tried to learn
Tried to find
To reach out for eternity
Where's the answer
Is this forever

If my love is blind
Crucify my love
If it sets me free
Never know never trust
That love should see a color
Crucify my love
If it should be that way.