Spokoja jestem
12 November 2009
I'm not calling for a second chance,
I'm screaming at the top of my voice.
Give me reason but don't give me choice.
'Cause I'll just make the same mistake.
Spokojna jestem. Z cichą rezygnacją poddaję się wschodom i zachodom słońca. Ruch obrotowy Ziemi śledzę melancholijnie rozważając liście brzóz za kuchennym oknem. Kluczami dzikich gęsi zamykam i otwieram kolejne pory roku. Niczego nie szukam, niczego nie pragnę, niewiele mnie interesuje.
Tak naprawdę to przecież już za późno na zmiany. Wszystkie ważne decyzje już podjęłam, kluczowe wybory za mną. Zostało mi tylko przebrnąć przez te 30 lat minimalizując straty. Zobaczyć, co jeszcze się da, nasycić się zapachem ziemi, wilgocią mgieł, promieniami słońca. Pogodzić z tym, że sawannę zobaczę może jedynie na urlopowej wycieczce, że nigdy nie dotknę jedwabistego futra geparda, nigdy nie będę pływać z wielorybami. Nawet do stadniny mi zawsze jakoś nie po drodze. Wielkie marzenia mojego życia, które jakoś zboczyło na zupełnie inne tory. Czeka mnie jedynie ślepota od komputera. Depresyjne.
Spokojna jestem. Z cichą rezygnacją dotykam szyby okna. Świat się toczy jesiennie. A ja przemijam.
Saw the world turning in my sheets and once again I cannot sleep.
Walk out the door and up the street; look at the stars.
Look at the stars fall down.
And wonder where did I go wrong.
Same Mistake, James Blunt
photo: dreamstime.com
