Pamiętnik Babuni
26 July 2009
26 July 2009
Kategorie: koty,
13 September 2008
05 June 2008
W sumie śmiech na sali, wielki chichot. Uwielbiam te mini-wielkie tragedie, wielkie mini-odrodzenia i fałszywe emocje wynikające z uwielbienia samej siebie i nieumiejętności wyjścia poza. Poza swój nos, swoje ego, swój wymyślony, wyidealizowany obrazek własnego Ja. Ach, wredny ten świat, co ósmego swego cudu nie dostrzega.
Koniec. DOŚĆ. Wyrzuciłam to z siebie i więcej mnie zatruwało nie będzie.
Bo przecież niebo jest tak cudnie niebieskie, trawa tak pięknie zielona, jak to tylko możliwe na przekolorowanych zdjęciach z dreamstime'a. Jedynie truskawki nie wywierają w tym roku na mnie żadnego wrażenia, za to agrest i błyszcząca czerwień porzeczek śnią mi się po nocach. Rozpieszcza nas wiosna.
Jutro wyjeżdżam na kilka dni w góry. Uczucie czyste i jasne niczym prywatne wniebowstąpienie. Samotnia! Pielgrzymy! Śnieżka! I nie ma, nie ma na świecie nic, co mogłoby się równać z tym uczuciem w sercu. Wracam do domu, do... siebie.
I tylko płaczę na reklamach Sheby. Wybucham niepohamowanym łkaniem, gdy kocia łapka dotyka ludzkiej dłoni... Głupio mi, choć rozumiem. Choć przecież wiem. I Ty też wiesz i rozumiesz.
Kategorie: codzienność, góry, rozpacz, koty,
07 May 2008
Dużo się śmieję ostatnio. Jestem niezwykle aktywna. Wstaję wcześnie i mało gram. Wiem kim jestem i czego chcę.
Mam sympatycznego, wesołego mężczyznę. Ładne mieszkanie. Nowy samochód w planach. Świetną pracę.
Mój kot jest miły i grzeczny. Niewiele kosztuje. Dobrze się rozumiemy i współgramy w przestrzeni. Czasem myślę, że podobnie jak kiedyś Rozamunda, ten kot jest kotem z moich marzeń.
I tylko w głowie ciągłe odliczanie. ALARM! ALARM! Punkt zero! Zadziwiające, jak doskonale potrafimy maskować uczucia.
Dokładnie rok, jak ostatni raz trzymałam Cię na rękach. 366 dni odkąd czułam Twoje ciepło i zapach. Moja malutka przyjaciółka umarła. Nadal czuję jej pyszczek wtulony w moją dłoń. Rok.
Dużo się śmieję ostatnio. Jestem niezwykle aktywna. Wstaję wcześnie i mało gram. Wiem kim jestem i czego chcę. Całą sobą, każdą jedną komórką ciała rozpaczam. Nie ma mojej Pysi. Nie tylko dziś. Każdego dnia.