Lubię góry. Ciężar plecaka i równy rytm kroków. Krople deszczu na skórze i drzewa. Podróże, sushi i moją kuchnię. Kocham koty. Dobrą książkę, półsłodkie wino. Leniwe popołudnia. Moją pracę.

Chciałabym być jak Esme Weatherwax, bliżej mi jednak do Agness Nitt - ona miała swoją Perditę, a ja mam moją Usagi...
Powrót

W sieci społecznościowej

26 January 2012

Rozdrażniona jakaś dziś jestem. Normalnie mam ochotę coś zniszczyć, kogoś uderzyć, krzyczeć. W efekcie o mało nie skasowałam obu blogów, konta na FB, profilu na Google. Wzięło mnie na ochronę prywatności w Internecie, ech.

Drażni mnie, to co się dzieje, jeszcze bardziej drażni mnie, że większości ludzi to nie interesuje, a reszta liczy, że ktoś za nich to załatwi. Drażni mnie, że mnie to drażni, bo przecież z zasady aspołeczna jestem. Zaczynam podejrzewać u siebie zboczenie zawodowe.

W chwili słabości chciałam walnąć notkę na kulinarnym na temat tego, jak wnerwia mnie pieczenie ciastek, gdy świat się wali. I jak wnerwia mnie, że ktoś inny te ciastka piecze, zamiast robić to, co według mnie powinien robić.

Potem dopiero naszła mnie refleksja, że nikt mnie nie prosił o bycie sumieniem całego narodu i że chyba przesadzam. Ale notka gdzieś tam jest, i żal do niektórych osób też pozostał...

Jestem rozdarta między anonimowością a publicznością. Gdybym chciała się rzeczywiście schować, musiałabym zrezygnować z wielu rzeczy, z których nie chcę rezygnować. Odkrycie, jak niektóre z nich są dla mnie ważne, jest zaskoczeniem. Na przykład ten blog - mogłabym go ukryć na dysku i pisać tylko dla siebie, co i tak w przeważającej części robię. Ale nie umiem - schowany w komputerze to już nie blog.

Podobnie z kulinarnym - pewnie, że mogę z niego zrobić książkę kucharską bez wstępniaka, ale ja lubię pisać te wstępniaki! Lubię ogłaszać światu, co tam u mnie i czemu takie ciasto, a nie inne. I tak, ważne dla mnie są komentarze. Jestem próżna.

Ale najbardziej zadziwia mnie fakt, że nie chcę skasować konta na FB, bo nie będę miała szansy wrzucać linków, które mnie zainteresowały, przeglądać, co zainteresowało innych i śledzić na bieżąco obecnych wydarzeń. Że stracę kontakt z ludźmi, z którymi właściwie nigdy go nie miałam. Wpadłam w sidła społecznościowe, masakra.

Kategorie: ,

Dodaj komentarz

Aby wysłać komentarz należy wypełnić wszystkie pola oznaczone gwiazdką *.

Powrót

Komentarze

Łukasz

2012/01/28 22:20:50

To prawda. Facebook strasznie uzależnia, ale też tworzy zainteresowanie innymi ludźmi, daje jakieś poczucie, że nawet jak się innych nie zna, to widzi się, że tak wiele osób myśli podobnie. Przez to nie czuje się takiego wyobcowania,zamykania się w sobie przez myślenie "A może tylko ja tak sądzę? Po co działać" :)

Magda

2012/02/12 10:57:20

Czytałam o sobie! Dzięki Tobie nie czuję się sama. Jestem spod znaku Bliźniąt. Choć nie przywiązuję do tego zbyt wielkiej wagi, to rozdarcie między dwoma skrajnymi osobowościami jakiego doświadczam, jest potwierdzeniem smiesznych skądinąd horoskopów. Mam dokładnie takie same odczucia względem FB. Sto razy chciałam skasować profil, bo to kontakty sztuczne a z drugiej strony, żal. Czego - nie wiem sama. Pustka jakaś i rozdarcie.. Cieszę sie, że tu wpadłam i ...zostaje!

Powrót

  • Ava gardner Agpamis*PL
  • Ava gardner Agpamis*PL
  • Ava gardner Agpamis*PL

Archiwum

Dodaj do czytnika Google

Copyrights ©Usagi.pl. Wszystkie prawa zastrzeżone.
Kopiowanie i rozpowszechnianie bez zgody Usagi.pl zabronione.