Prawdziwe Kobiety
11 December 2011
Spotykam je od czasu do czasu na swojej drodze - Prawdziwe Kobiety. Pewnie też je znacie. Zawsze eleganckie, z makijażem, torebką dobraną do butów, nienaganną fryzurą. Niekoniecznie skończone piękności, ale szykowne bez dwóch zdań. I nie mówię o wyfiokowanych lalach, które piwa nie otworzą ze strachu na paznokcie. Mówię o Kobietach przez naprawdę duże K - gotujących, piorących, pakujących do niewielkiego auta dwójkę rozbrykanych dzieciaków, piłkę na trening, zakupy i sok do picia. Mknące potem w korkach przez miasto na zajęcia starszego i spacer z młodszym, w niebotycznych szpilkach i eleganckim płaszczu... Nienagannie wytworne.
Zazdroszczę im niekiedy - ja, z wiecznie poplątanym włosem, ledwo muśniętą cieniem powieką i w wygodnych trampkach. Nawet w pełni umalowana, uczesana przez fryzjerkę, z pomalowanymi paznokciami i w sukience, nijak się mam do Prawdziwych Kobiet. Coś mnie wiecznie zdradza, coś się nigdy nie zgadza, moja prawdziwa natura wyziera mi zza ramienia. Przy pierwszej lepszej okazji zrzucam obcas na rzecz adidasów, sukienkę zamieniam na płócienne spodnie i luźne koszule, torebkę wymieniam na plecak. Nigdy nie będę Prawdziwą Kobietą.
Ja cóż... Włóczęga, niespokojny duch...