And another sleepless night...
23 August 2003
Obudziło mnie dziś pogotowie. Po trzech godzinach snu. Zaaferowana babcia i przestraszony dziadek. Siedzieli pół godziny i zabrali dziadka do szpitala. Nie było sensu nawet kłaść się spać, i tak bym nie dała rady zasnąć.
Babcia jak zwykle w pełnej gotowości bojowej, a ja jak zwykle w panice, że ją ta gotowość bojowa wykończy. W rezultacie obie jesteśmy wykończone. I jeszcze to uczucie oczekiwania...
Czekam. To naprawde głupie uczucie. Zaczyna się w żołądku i rozchodzi na każdy mięsień ciała. Bardziej świadoma część mego ja stara się w jakiś sposób to oczekiwanie zagłuszyć ale ta druga, mniej świadoma, w pełni się już poddała. Więc czekam, walcząc o to, żeby nie czekać... Istna paranoja.
Ogłupiona brakiem snu i wczorajszym winem poddaję się biegowi czasu...