Decyzja
29 October 2003
Decyzja podjęta. Nie chce być jedną z nich. Nie dam się zamknąć w świecie stron internetowych.
Życie to nie tylko klepanie kodu. Nie ma sensu przed nim uciekać w ten nieprawdziwy świat. Jak długo można okłamywać się, że to wystarczy? Jak długo można kłamać przed samą sobą, że to jest wspaniałe?
To nie jest wspaniałe, to praca jak każda inna. Męcząca, żmudna, na dłuższą metę potwornie nudna. Tylko człowiek ograniczony może odczuwać przyjemność z pisania po raz setny tego samego. A tworzenie stron na tym głównie polega.
Zastanawiam się... Świat webmasterów na czasopismo.pl to takie towarzystwo wzajemnej adoracji.
Czytałam kiedyś książkę: Tylko cisza. Była o ludziach, którzy na początku mieli pomysł i czerpali z niego radość, ale z czasem radość przeminęła, tylko oni obrośli już w tak grubą otoczkę okłamywania samych siebie, że nie chcieli przyznać, że ich pomysł nie wypalił.
Słyszę, że webmasterzy są wolni, że robią to, co kochają. A jednocześnie mam przed sobą bandę styranych, zmęczonych ludzi, bez innych celów, często z rozwalonym życiem osobistym. Krzyczących, że są szczęśliwi, gdy tworzą. Mydlenie oczu - własnych. Młodzi ludzie rozgoryczeni życiem jakby mieli co najmniej 50 lat. Często się buntują: nie będą jak ich rodzice, pracujący w określonych godzinach, w kieracie dnia. A potem sami zapieprzają po nocach, bezsennie, byle zdążyć z terminem. Ja się na to nigdy nie zgodzę.
P.S. Jeśli ktoś się poczuł urażony za ostre słowa, to jego problem. Jeśli ktoś myśli inaczej, to jego problem. Jeśli ktoś w końcu ma do mnie pretensje za to, że widzę rzeczy jakimi są, to też jego problem. Wszystko to kwestia bycia szczerym z sobą samym. Ja jestem. I wszystko...
