Film
08 February 2004
Mroziu zaczął oglądać film "fear dot com". Zaczęłam z nim, ale pewnie skończymy osobno, bo ja już skończyłam.
Nie rozumiem, co ludzi ciągnie do takich straszydeł. Nie rozumiem, po co się to kręci. Czy naprawdę tak fajnie jest oglądać, jak jedni ludzie znęcają się nad innymi? Jak ktoś cierpi, boi się, prosi o litość? Żaden z widzów nie chciałby czegoś takiego przeżyć. Nawet sobie nie wyobraża, że to mogłoby się mu przydarzyć. Bo przecież to tylko film i aktorzy.
Owszem, to fikcja. I co z tego? Prawdziwy jest fakt, że oglądają film. Prawdziwy jest fakt, że patrzą na sceny zabójstw, gwałtów, tortur. Prawdziwy jest fakt, że nie robi to na nich większego wrażenia.
Nie rozumiem. Oglądam filmy dla fabuły, widoków, historii. Nie dla morderstw, krwi i cierpienia. Dla dreszczu emocji, jaką wywołuje u mnie walka gladiatora, kopalnie Morii i twierdza Gondoru, uśmiech Jacka Sparrowa. Dla wzruszenia, zachwycenia, rozbawienia... Nie dla okropności i okrucieństwa.
A im to nie robi różnicy. Bo to tylko film. Ale oni są realni. I to jest najsmutniejsze...