live.in.motion
05 March 2005
Dobrze mi się ostatnio pracuje. Jakoś tak z werwą i pomysłem. Wykorzystuję to, dopóki mogę i kompletuję zadania na czas kryzysu. Wtedy, w dni, gdy nic nie jest w stanie mnie zmusić do inwencji twórczej, będę bezmyślnie obrabiała moje obecne twory. Nawet pewnie pomyślę sobie, że kiedyś to ja byłam Kimś, nie to co teraz. Może nawet będę siebie skrycie podziwiała. Ale to później, kiedyś tam, w niedalekiej przyszłości. Na razie wyżywam się i przelewam chore wizje na grafikę. Jednak nie samą pracą człowiek żyje*. Agata skatowała mnie dziś gimnactivem - zgodnie z zasadą, że nie trzeba machać ciężarami, żeby mięśnie bolały - i zabiła mnie hantelką o wadze 0.5 kg. 10 razy mniej niż macham na codzień. Ale bolało. A ponieważ jednak w moim życiu ta * zasada się nie sprawdza, więc wylądowałam na kawie u Agi. Bo jednak człowiek żyje tym, co kocha, a połączenie tego, co kocha z pracą tworzy pracoholika. Czyli mnie. I połowę ludzi, których znam. Pracoholicy też jednak muszą czasem wypić kawę i pogadać. Lubię to. Lubię moje życie. Czasem tak bardzo, że aż mam ochotę uciekać, gdzie pieprz rośnie. Ale nie zamieniłabym go na inne. "i like it when we go to extremes i like it when you enter my dreams i like it when i feel your touch i like it, i like it so much"
