Notka nr 1
30 January 2006
Byłam, przeżyłam. Oczywiście się nie dostosowałam. Stałam tam, patrzyłam na tych wszystkich ludzi, słuchałam, jak szeptali i śpiewali, powtarzali wyuczone regułki. Zastanawiam się, czy któryś z nich się wsłuchał w to, co było mówione, czy ktoś to zrozumiał. Ponad 40 razy padło w jednym liście słowo "posłuszeństwo". Ponad 40 razy powiedziano tym ludziom - podporządkujcie się, ślepo słuchajcie, negowanie jest złe, prowadzi do samych nieszczęść. Choćby z samego tego powodu ja bym się nie podporządkowała. Denerwują mnie nakazy. Gdyby nie to złe negowanie nadal myślelibyśmy, że Ziemia jest centrum wszechświata, że nie istnieje Ameryka, nie oderwalibyśmy się od ziemi i umierali na choroby nie próbując ich leczyć. To, co osiągnęła rasa ludzka, zawdzięcza tym, którzy negowali. Buntownikom, którzy zadawali pytania. Skąd się biorą błyskawice i jak je ujarzmić? Z czego składają się skały? Skąd się wzięli ludzie? Stałam tam, pośród modlącego się tłumu, w swoich wysokich butach i czarnym płaszczu, w którym czuję się piękna i zimna i byłam niczym bezimienny obserwator. Jesteśmy tacy wspaniali z naszymi mózgami, a jednocześnie tak beznadziejnie głupi. P.S. A potem Borowinka wystawiała mega-party u rodziców, czyli Kasi i Bora. Siedzieliśmy do północy i było strasznie przyjemnie. Nawet poćwiczyłam dzieckiem tricepsy, ale sztanga to przy tym pikuś. Ciężki niemożliwie. Za to ja mu wróżę karierę paralotniarza. Ma chłopak predyspozycje. P.S.2. Żeby nie było, że ja znów wszystkich krytykuję. Nie krytykuję. No dobrze, może troszeczkę. Ale nie chodzi mi o to, że wiara jest głupia. Bo nie jest, jeśli ktoś wierzy to wierzy i tyle. Tylko my, ludzie jako ogół, słuchamy ale nie słyszymy. Może ja mam pecha do kazań, a może po prostu za bardzo próbuję odnaleźć w nich sens.
