Once in a lifetime
21 October 2005
Chcę zaistnieć. Deszczem, promieniem słońca, podmuchem wiatru. Zaistnieć. Wypełnić przestrzeń, nadać sens istnieniu. Stać się dla kogoś wszystkim. Przestać być nikim. Chcę wypełnić swoje dni treścią, uczuciami zdefiniować noce. Marzenia rozpleść nad czyjąś śpiącą głową. W snach wodzić na pokuszenie. Chcę być. Bardziej. Mocniej. Do końca. Krew na wargach smakować, zaciśniętych w gniewie. W rozkoszy zamykać przestrzeń ciał. W śmiechu zawrzeć całą muzykę świata. Tańczyć, tańczyć na linie, mała akrobatka ponad głowami tłumów. Łamać paznokcie o skały smagane wichrem. Pisać wiersze, które będą ludzkie serca spychały w otchłanie melancholii. Być natchnieniem, przekleństwem i ukojeniem. Nie trwać, ale istnieć. Być czynnikiem sprawczym. Choćby tylko przez jeden dzień, choćby tylko dla jednej osoby...