Czasami...
08 August 2004
Czasem... Czasem nie mam już sił. Na wszystko na raz i nic w szczególności. Po prostu niemoc i tęsknota... Za kimś, za czymś... Nieokreślonym... Do końca nieznanym... Prześladującym wspomnieniem ramion... Kiedy byłam mała, nie myślałam o miłości. Jako nastolatka myślałam o niej często. A jej nie było. Jakoś nikt nie chciał pokochać smutnej, cichej, zgarbionej dziewczyny, która świat budowała na książkach. Na studiach już w nią nie wierzyłam. Więc był seks. Chory związek oparty na wzajemnym pożądaniu, nienawiści i rywalizacji. Na uzależnieniu. I ciągłe gubienie siebie, oddawanie siebie kawałek po kawałku. Bo on był silniejszy psychicznie, wszyscy byli silniejsi, a ja bałam się być sama. Więc podporządkowanie. I gorycz, nerwy i łzy. Zniszczyliśmy siebie. Nawzajem. Odebraliśmy sobie resztki zasad, resztki marzeń. Zabiliśmy uczucia. Czasem to do mnie wraca - siła mojej nienawiści do niego. Tyle lat, a to jednak trwa we mnie... A teraz Mroziu. To nie jest "moja" miłość. A jednak trwa, choć to on dźwiga główny jej ciężar... Patrząc dziś w lustro - patrzyłam w oczy tej dawnej "ja". Twarz ta sama, jedynie nieco starsza. Tylko wewnątrz zupełnie nowa osoba. Co by powiedziała tamta, gdyby mnie poznała? Ona marzyła o miłości. Takiej wielkiej, po kres. Rozmieniłam jej marzenia na drobne. Wymieniłam na szklane paciorki... Te wspomnienie nieistniejących ramion, pewność uśmiechu, którego nigdy nie widziałam... Czy gdybym poszła w inną stronę... Czy gdybym pozostała nią... Nie zostałam. Ta druga nie istnieje. Jestem ja. Już mi lepiej.
